nederland...?

Zondag 30 oktober

Het was weer de moeite waard in Sarajevo afgelopen weekend. De opvolger van Rien, Gerrit, was jarig, werd 23 (!). Leuke jongen mooie leeftijd, maar uiteraard bezet! Italiaantje (van 23) niet gezien, das wel jammer. Lekker inkopen gedaan ook... De jas die ik mooi vond in de Amerikaanse PX was uiteraard weer het duurste van de hele winkel, ............ maar goed, ik heb hem..natuurlijk!
Dit land vind ik echt met de dag leuker worden, ik begin me aardig thuis te voelen. Vandeweek wilde ik spontaan ‘goeiemorgen’ zeggen tegen een voorbijlopende mevrouw. Even had ik helemaal niet door, dat deze mevrouw hoogstwaarschijnlijk geen Nederlands vertstaat. Ik probeer nu ook maximaal te genieten, want ik weet dat ik het hier ga missen als ik terug ben in Nederland.
Zodra er een gelegenheid is om naar het buitenland te gaan pak ik die altijd met beide handen aan. Wat heb ik eigenlijk nog in Nederland te zoeken.....

life goes on

Vrijdag 28 oktober

Life goes on, hoe graag ik het ook anders had gehad. Heb al een mailtje gehad van Ymo, die nu lekker met z’n kont in Nieuw Zeeland zit, en heb Maarten heel even op de msn gehad....( ). Ik mis iedereen wel hoor, en ben ook echt de enige. De rest van de achterblijvers hebben hun draai wel gevonden. Fijn voor hun overigens.
Er is een mijn-ongeluk geweest met de leider van het lokale mijnen-opruimingsteam, (TUN-team) Bozo Budic, hij is een been en een oog kwijt geraakt toen hij een handgranaat wilde opruimen. Das toch wel even schrikken dan hoor.
Gelukkig hebben we, mede daardoor, (zo zie je maar, de 1 z’n dood is de ander z’n brood) wel een drukke dag gehad, want toen we op het stadhuis in Vitez aankwamen, was er een demonstratie van Vitezit personeel, we moesten een eod-team (explosieven opruimings dienst) regelen, (omdat het TUN-team natuurlijk even uit de running was) terwijl we eigenlijk nog voor iets heel anders kwamen. Zo kon ik gelukkig in ieder geval 1 van mijn teamgenoten laten zien, dat het ook wel eens best wel leuk is hier, in dit ‘rare geitenland’.
Vanmiddag zijn we gezellig met 1 van de tolken, Adin, gaan Barbequen in Busovaca, ergens boven op een berg, waar van die kleine vakantie-huisjes staan. Daar is toch nooit iemand, dus kan je mooi gebruik maken van die schattige kleine barbaque huisjes die erbij staan...............

klaagzang

Donderdag 27 oktober

Hmmm, waar zal ik eens beginnen, de tijden zijn veranderd in Vitez jongens en meisjes. Alles is anders! Alleen al de nieuwe commandant is.............ja anders. Hij is, zoals hij zelf zegt, open, en daar is ook geen enkele twijfel over mogelijk! Hij is inderdaad open ja. Dat zou je als een voordeel kunnen bestempelen, maar of ik nou perse wil weten dat hij met z’n vriendin naar parenclubs gaat en ze samen wel eens een vrouwtje erbij nemen...........nou nee, eigenlijk niet! En vooral niet op dag 1 al. Hij wil wel heel graag dat iedereen weet hoe ‘open’ hij wel niet is. Ach ja, gelukkig kan ik mezelf ook niet betichten van bekrompen gedrag op dat gebied, dus ik kan er wel om lachen, maar of het slim is als commandant zijnde op je eerste dag waag ik wel te betwijfelen.
Dan heb ik natuurlijk ook twee nieuwe teamleden. Die zien het helemaal niet zitten tot nu toe. Ze hadden blijkbaar wat meer van het werk verwacht. Ik ben dus voorlopig goed mijn best aan het doen als ‘entertainer’ en dan maar hopen dat dat sfeerverhogend werkt! Ze vinden dat we eigenlijk niks doen hier, en ik zal niet zeggen dat het zweten geblazen is, maar we zijn wel degelijk bezig met elke dag in ‘ons’ gebied ons beste beentje voor te zetten. Het patrouilleren bijvoorbeeld, is niet echt keihard werken, en je hebt ook geen meetbaar resultaat, maar het is hier wel degelijk werk! Het kost mij veel moeite mijn enthousiasme aan mijn teamleden over te brengen. En omdat het de laatste tijd met de oude club allemaal zo gesmeerd liep, valt dit me momenteel zwaar tegen.
En tot overmaat van ramp is er in de avonduurtjes ook al niemand meer, die het beste in mij naar boven kan halen......

dikke kus!!

dinsdag 25 oktober

DAG LIEVE COLLEGA'S! IK MIS JULLIE NU AL!

laatste blik

maandag 24 oktober

Dat ik mezelf niet toe durfde te geven dat ik stiekum toch 1 iemand uit de groep wel erg sympathiek vind is voor mij geen verrassing. Dat het daar nu te laat voor is draagt ook absoluut bij aan het klote gevoel wat ik vandaag heb, maar dat is het zeker niet alleen. Het team (VITEZ)Rob & Willem, m'n stap-maatje Ymo en zijn maatje Peter: allemaal ga ik ze missen! Met allemaal heb ik een super tijd gehad! Vanavond ben ik met Mathijs en Rob naar Bugojno gereden, waar de 'oude club' hun laatste nachtje door gaat brengen, om de laatste blik op te vangen van, wat toch wel een beetje ons team is geworden. Wat heb ik een leuke tijd gehad met deze groep mensen. Op zo'n moment besef je weer dat alle mooie dingen voorbij gaan en je weer niet genoeg hebt genoten van de leuke momenten die er zijn geweest. En terwijl ik weet dat ik er over twee weken of misschien twee maanden heel anders tegenaan kijk, kan ik dat rotgevoel momenteel niet van me af zetten. Hoe komt dat toch..................


en toen was het leeg......................

eindfeest

Zondag 23 oktober

Morgen zijn ze weg! We hebben allemaal cadeautjes uitgewisseld, opeens is het dan zo ver. Het is nog een raar gevoel om te weten, dat we onze 2e periode hier met een hele andere groep mensen gaan doorbrengen en zelfs na het afscheidsfeestje wat we gisterenavond hebben gehad dringt het nog niet echt tot me door.
Het feestje was een succes.......gelukkig! Ik heb de hele dag in de keuken gestaan om van allerlei dingetjes te maken, waaronder Sangria, (overigens ook zonder het recept wat ik nog zou krijgen best wel goed gelukt!!!) wat eigenlijk niet mag natuurlijk, maar goed als je het niet vraagt maar gewoon doet kan er blijkbaar een stuk meer!

Moet zeggen dat de avond ook weer erg gepast is afgesloten................ sjonge jonge jonge
Dit doet bijna zeer hoor!!

rotatie gedrag

donderdag 20 oktober

Afgelopen zaterdag weer een heerlijk uitje in Sarajevo gehad. Met Peter, Ymo en Willem gezellig een sappie gedaan. Er was een Spaans feestje met een band en natuurlijk moest de avond weer afgesloten worden met een tripje naar de stad met Ymo en Rien, voor wie dit het laatste weekend was. Weer in de elite-club met het meest ranzige toilet geweest, waar ik close-contact heb gemaakt met een Italiaanse jongen. Lache man..........



De rest van de week stond al helemaal in het teken van afscheid. Volgende week maandag is het zo ver, dan gaan er 7 collega's roteren. Woensdag avond ons team-afscheids-etentje (met Rob en Willem) al gehad in restaurant Panorama, waar je lekker kunt bbq-en op je tafel. Was, zoals alles eigenlijk de laatste weken, weer veel te gezellig. Wat gaat de tijd opeens toch snel. Ik ga ze echt wel missen! De eerste periode begint nu echt op z'n eind te lopen, en als ik eerlijk ben baal ik er best wel van.

emerald

zaterdag 15 oktober

Spierpijn! Dat is het key-word vandaag. Gisteren fijn een stukje bergetappe (route Emerald) gelopen van 35 kilometer, wat ik echt onderschat had. 35 Kilometer moet toch voor mij, als ervaren loper, geen probleem zijn.........maarja, had ik wel even moeten meetellen, dat ik al meer als een jaar niet ver heb gelopen, en dat het hier nou niet bepaald vlak is! Goed, ik heb het volbracht, en gelukkig was het eerste stuk omhoog, zodat het 2e stuk wat makkelijker ging!
Het doet een mens ook altijd goed te zien dat je collega, Rob in dit geval, het nog een stuk minder leuk vind als jij zelf! Wat was die blij dat ik nog een groot aantal marsliedjes kon......, en nog net iets blijer met het bord 'emerald ends 200m'. Gelukkig hadden we ook nog een collega waar we trots op konden zijn, en hij vooral op zichzelf, Maarten liep de 35 kilometer berg op en af namelijk in 4 uur en 8 minuten! Duimpje omhoog,.. respect!!
Na deze beproeving zijn we nog even naar het hoofdkwartier in Travnik gegaan, daar hebben ze namelijk 4 badkamers met ligbad.........


4 uur 8 minuten.............respect!!!! Rob en ik deden er iets langer over, we hebben wel lol gehad

aklimatiseren

donderdag 13 oktober

Net alsof ik niet weg geweest ben, maar toch zonder enige aarzeling ben ik weer terug in Bosnie. Wat is het verlof voorbijgevlogen en wat heb ik ouderwets gelachen. 'Gezellig' uit eten geweest met goeie vrienden, gekart, gebowld, gegeten en gedronken. En tussen de bedrijven door ook nog wat nuttigs gedaan, waardoor ik hopelijk zo snel mogelijk terug kan verhuizen naar de Randstad zodra ik weer in Nederland terug ben. Omdat de laatste avond in Nederland iets gezelliger was als ik van tevoren had gepland, had ik wel even twee daagjes nodig om hier weer te aklimatiseren, maar ondertussen ben ik er weer helemaal bij.

Vandaag een avond-patrouille gereden met Rob, eigenlijk gewoon een gezellige dag gehad, waarbij de onzinnige verhalen hoogtij vierden. We hebben best veel lol in ons team met Rob en Willem, ik begin best een beetje nieuwsgierig te worden naar hun opvolgers. De tijd gaat ook zo snel, volgende week staat de nieuwe club voor de deur. Zullen het een beetje leuke lui zijn, of is er straks geen lol meer te beleven.......... tis afwachten.

Voor de rest ga ik natuurlijk degene missen die voor mij deze uitzending nog een enigszins spannend maakt(e), maar daar heb ik de moed eigenlijk al voor opgegeven..................... wat heb ik toch en pech de laatste tijd met de mannen: degene die ik afstotelijk of lelijk of gewoon sukkels vind lopen als hondjes achter me aan, en degene waar ik best wel eens een beschuitje mee zou willen eten, niet dat ik gelijk wil gaan bellen, mailen en faxen en/of er als een hondje achteraan lopen, maar gewoon, je weet wel, een beschuitje...........die lusten geen beschuit!

toch nog een liefje................haha,
nee hoor, maar nog bedankt voor het toffe verlof gezellig!!!!!! sangria, altijd goed!

Niks is wat het lijkt

maandag 3 oktober

Vakantie in Nederland, klinkt misschien erg saai, maar wat kan je er zin in hebben zeg! Deze laatste dag (voorlopig) in Bosnie duurt een eeuwigheid. Zit nu echt te wachen tot ik kan vertrekken. Tasje ingepakt, paspoort bij de hand, wat mij betreft kunnen we gaan.
Gelukkig is dit gevoel pas vandaag echt gekomen, de rest van de week is zoals gewoonlijk voorbij gevlogen.
Afgelopen dinsdag voor het eerst avond-patrouille gehad, maar daar kan ik echt niks spannends over vertellen.

Zaterdag avond best wel laat gemaakt, maar van mij had het nog wel wat later mogen worden hoor..... dit laat ik me niet nog een keer gebeuren, het koude douche gevoel...................

Gisteren zou ik eigenlijk gaan vissen (achter het net waarschijnlijk), maar dat ging niet door. Ben dus maar even naar Jajce gegaan samen met Carla. Na een paar verkeerde afslagen te hebben genomen.....(2 vrouwen op pad) waren we netjes op tijd terug....toch?!?!

Leuk verhaal met leuke foto's:
We dachten deze week te stuiten op mijnen (je weet wel, gevaarlijk) opruim activiteiten. Dat was ook een vrij logische gedachte, want er was een stuk gras afgezet met mijnenlint.
Een paar dagen later toen we er weer langs reden stond er tot onze grote verbazing een ouwe kadeddeleck tussen de linten geparkeerd, en de waarschijnlijke eigenaar van deze klassieke mobiel had er een picknicktafeltje bij gezet, gezellig met stoeltjes en al. Alleen de party-tent ontbrak nog! Dan moet je toch wel even 2 keer met je ogen knipperen om zeker te zijn van wat je ziet!!
Na de eerste verbazing hebben we (lees Rob en tolk Sandra) de stoute schoenen aangetrokken en de beste man gevraagd waarom hij in een mijnenveld aan het kamperen was. Toen bleek 'natuurlijk' (nix is hier wat het lijkt) dat het geen echt mijnenveld is, maar een plek waar ze 'mijnenhonden' trainen in het opstoren van explosieven.............